Papierowy Księżyc – Tramwaj nr 4 przystanek popkultura

Przeczytane 2019

Cień i kość, czy to już starość?

19 kwietnia, 20196 maja, 2019 Janekfantasy, grisza, Papierowy Księżyc6 komentarzy

Cień i kość skończyłem jakiś czas temu, odłożyłem na półkę, bo nie chciało mi się o niej pisać. Stwierdziłem jednak, że chyba warto zostawić jakiś ślad, gdybym kiedyś wpadł na pomysł kontynuacji czytania tej serii. Będę wiedział, że nie warto. Cień i kość Cień i kość to mój powrót do świata z Szóstki wron i Królestwa kanciarzy, które mimo pewnych wad przypadły mi do gustu. Niestety wcześniejsza książka Leigh Bardugo nie dość, że okazała się skierowana do zdecydowanie młodszego odbiorcy, to jeszcze jest koszmarnie wtórna. Poniżej w telegraficznym skrócie fabuła,…

Książka Przeczytane 2017

Sztylet rodowy, czyli fantasy ze wschodu

11 lutego, 201724 lutego, 2017 JanekAleksandra Ruda, fantasy, Papierowy Księżyc11 komentarzy

Lubię rosyjską fantastykę, zarówno jej twardszą odmianę, tę braci Strugackich, jak i fantasy ze wschodu, choćby to w wersji urban, jakie serwuje nam Siergiej Łukjanienko. Ostatnio jednak najczęściej chyba czytuję lekkie historie przygodowo-rozrywkowe autorstwa rosyjskojęzycznych pań. Bardzo do gustu przypadła mi Olga Gromyko ze swoim cyklem o wiedźmie, troszkę mniej Oksana Pankiejewa i jej Kroniki Dziwnego Królestwa.

Adrian (Secrus) Książka

„Dziewczyna z sąsiedztwa” – Potwory, nie ludzie…

5 maja, 201617 grudnia, 2016 AdrianDziewczyna z sąsiedztwa, Jack Ketchum, Papierowy Księżyc, recenzja, Secrus1 Comment

Przypomnij sobie swój najstraszniejszy koszmar. Może miałeś taki, który dręczył cię przez lata, nasycał przerażeniem każdą noc spokojnego dzieciństwa? Nawet jeśli był, pewnie już dawno cię opuścił. Te nocne nie żyją długo. Gorzej z koszmarami, które napadają w środku dnia, kiedy nie śpisz, i czyhają w ciemnych zakamarkach. Te trwają, bo są prawdziwe. I nigdy nie odpuszczają. Pamiętasz tę sielankę? Najpierw było kolorowo. Wiesz, kojarzysz przecież, młodość, piękna dziewczyna, zauroczenie, łowienie raków z nagrzanej słońcem skały, diabelski młyn w karnawałowym wesołym miasteczku. Tak zaczęła się ta historia i taką chciałbyś…

Książka Przeczytane 2016

Pierwszy dzień wiosny, czyli mocno zgrzytnęło

31 marca, 201613 kwietnia, 2016 Janekfantasy, Gromyko, Pankiejewa, Papierowy Księżyc6 komentarzy

Ja lubię pisarzy zza naszej wschodniej granicy, lubię ich kryminały, fantastykę, zarówno w odmianie fantasy, jak i twardej SF. Odpowiada mi sposób pisania i budowania fabuły, lubię to, w jaki sposób konstruują swoich bohaterów. A jeśli idzie o melodię języka, to wręcz ich kocham.

Przeczytane 2016

Przekraczając granice, czyli bardzo przyzwoite czytadło

24 stycznia, 20166 lutego, 2016 Janekfantasy, Gromyko, Pankiejewa, Papierowy Księżyc4 komentarze

Przy niedzieli śmigamy do świata równoległego, chyba. A może do jakiegoś przesuniętego w czasie?

Przeczytane 2015

Rok szczura. Widząca – zapowiada sie nieźle

9 lutego, 20158 lutego, 2015 Janekfantasy, Olga Gromyko, Papierowy Księżyc3 komentarze

To już druga książka Olgi Gromyko w wydawnictwie Papierowy Księżyc, mam nadzieję, że nie ostatnia.

Adrian (Secrus)

„Magiczne lata” – Nigdy nie czytałem lepszej książki…

16 września, 201427 marca, 2019 AdrianChłopięce lata, Magiczne lata, Papierowy Księżyc, recenzja, Robert McCammon, Secrus23 komentarze

Książki są jak przyjaciele – na naszej drodze spotykamy niewiele takich, z którymi moglibyśmy nigdy się nie rozstawać, które czynią nas lepszymi, a pięknymi barwami malują na nowo otulającą zewsząd rzeczywistość. Prawdziwymi skarbami okazują się powieści jak Magiczne lata – od pierwszego kontaktu wołające o zainteresowanie, kuszące wszystkim, co składa się w oczach czytelnika na książkę ideał.