Kamienna noc, czyli też chcę to, co bierze ta babka

Pierwsze spotkanie z prozą Grzegorzewskiej wypadło tak sobie. Noc z czwartku na sobotę wydała mi się zbyt spedalona i nie chodzi tu bynajmniej o jakąś niechęć do homoseksualistów, a tylko o nadużywanie przez autorkę tego określenia. Kiedy przeczytałem kolejne jej książki, wrażenie lekkiego niesmaku szybko minęło, ona po prostu tak pisze, bez udawania czy trzymania się konwenansów. Topielica okazała się genialnym kryminałem wakacyjnym, a Grób spowodował, że Kraków już nie jest dla mnie taki sam. Ostatnia książka, po którą sięgnąłem przed Kamienną nocą, to Betonowy pałac, w którym moje miasto jest jeszcze gorsze niż myślałem, a jedna z obrzydliwych, choć krótko obecnych postaci, mieszka nawet przy mojej ulicy. Spokojnie bym dopasował tego kolesia do jednego z sąsiadów ;)

Aż nadeszła chwila, kiedy me serce zaśpiewało! Już wkrótce w sprzedaży pojawią się jej DWIE książki. Pierwsza z tych wydanych przez EMG, Żniwiarz, będzie wznowiona, a równocześnie dostępna będzie nowa historia z Julią Dobrowolską i Profesorem w rolach głównych. Historia świetna, zaskakująca, napisana w taki sposób, który pozawala tylko na ukłon szacunku w kierunku autorki.

Grzegorzewska napisała bowiem książkę nietuzinkową, już na tyle mocno okrzepła w konwencji kryminału, tak dobrze opanowała warsztat oraz budowanie fabuły, że poszła tym razem o krok dalej i do tego wszystkiego, co już znamy z jej wcześniejszych książek, dołączyła jeszcze zabawę formą. Porwała się na przedziwne i nieco karkołomne podzielenie opowieści na dwa wątki, historia Julii przeplata się z wątkiem Profesora. Znamy takie numery, nieprawdaż? No dobra, ale wątek Profesora idzie… od tyłu, od samiuteńkiego końca! Niektórzy mogą sugerować, że głównych wątków jest w książce więcej, ale ja jednak będę trzymał się takiego rozdzielenia; dzięki temu łatwiej mi było coś na ten temat napisać bez zdradzania czegokolwiek istotnego dla odbioru.

Po początku, który wymaga mocnego skupienia i poukładania sobie w głowie chronologii, czyta się to naprawdę dobrze, trup ściele się gęsto, zemsta smakuje na zimno i na gorąco, a wszystkie wątpliwości oraz zagadki zostają na koniec sensownie i interesująco wyjaśnione. Oczywiście we właściwy dla autorki, nieco obrzydliwy sposób :)

Kurczę, powiem wam szczerze, że trochę się cieszę, że ze zdobyciem tych tytułów z EMG było nieco kiepsko. Dzięki temu jeszcze jedna historia z Julią na mnie czeka, a ta, którą niedawno skończyłem, tylko ten apetyt zaostrza.

Powiedzmy sobie szczerze, ten tekst to tylko jeden z wielu internetowych wpisów. Prawdopodobnie ktoś, kto tu trafi i go przeczyta, dojdzie do wniosku, że najnormalniej podlizuję się autorce i wydawnictwu. Że oto kolejny bloger łasy na książki pisze tekst jednoznacznie pozytywny w celu wyciągnięcia czegoś od Literackiego. Odpowiem mu zatem nieco w stylu Grzegorzewskiej:
Szanowny Zaglądający, możesz sobie swoje podejrzenia, wątpliwości i obiekcje zmiąć, a potem boleśnie wsadzić se je w dupę. Gaja Grzegorzewska pisze absolutnie świetne kryminały, pisze najlepsze kryminały spośród wszystkich, których akcja dzieje się w moim mieście, i basta !