Wszyscy patrzyli, nikt nie widział – czuję się oszukany
Wszyscy patrzyli, nikt nie widział to pierwszy tom cyklu Miasto Szulerów, autorstwa Tomasza Marchewki. Tom pierwszy, który dla mnie okazał się być tomem ostatnim. Zupełnie nie przemówiła do mnie ta historia. Miało być dobrze, miała byś literatura jaką lubię, a wyszedł strzał z kapiszona zamiast z armaty. Wszyscy patrzyli, nikt nie widział Lubię kryminale kino…
Lucky Luke: Sędzia, Lucky Luke: Kowboj w Paryżu
Lucky Luke: Sędzia, Lucky Luke: Kowboj w Paryżu to kolejne dwa albumy o przygodach dzielnego kowboja wydane przez Egmont w swego rodzaju pakiecie. Jeden z nich to staro, do którego scenariusz stworzył jeszcze René Goscinny. Drugi natomiast to najnowsze dzieło, wydane stosunkowo niedawno we Francji
Dzikie dziecko miłości, warto było czekać
Dzikie dziecko miłości, to kolejna odsłona przygód Dory Wilk i jej thornowej ekipy. Napisałem to już na FB, ale i tutaj pozwolę sobie skorzystać ze słów pewnego polskiego prezydenta: Na takie Dore czekałem!
Batman Metal tom 1, ale o co chodzi?
Batman to mój ulubiony bohater, to z nim i z Asterixem mam w domu najwięcej albumów. Najbardziej lubię go w detektywistycznych historiach, ulubiona to chyba Hush. Niektóre współczesne historie z Nietoperzem w roli głównej mocno mnie zaskakują, niestety z reguły na minus. A Batman Metal to już jazda bez trzymanki.
Upadające imperium, może w końcu się uda
Upadające imperium zaskoczyło mnie zupełnie i nie chodzi tu właściwie o fabułę. Nikt nie spodziewa się hiszpańskiej Inkwizycji,a ja byłem przekonany, że książki Johna Scalziego nie pojawią się już w Polsce. ISA, która zaczęła go wydawać upadła, zdecydowanie nie za jego sprawą. Wydawnictwo Akurat po dwóch książkach odpuściło, chyba nie mieli pomysłu na promocję. Tak…
Marzi. Nowe życie. Tom 2
Marzi. Nowe życie. Tom 2, to wydanie zbiorcze pozostałych albumów serii polskiej, a właściwie chyba już europejskiej scenarzystki, Marzeny Sowy i francuskiego rysownika Sylvain Savoia. Pozawalam sobie nazwać panią Marzenę europejską scenarzystką, bo z posłowia wynika, że jej samej trudno jednoznacznie przypisać się do jakiejś nacji. Owszem mówi i myśli przede wszystkim po francusku, ale…
Cień i kość, czy to już starość?
Cień i kość skończyłem jakiś czas temu, odłożyłem na półkę, bo nie chciało mi się o niej pisać. Stwierdziłem jednak, że chyba warto zostawić jakiś ślad, gdybym kiedyś wpadł na pomysł kontynuacji czytania tej serii. Będę wiedział, że nie warto. Cień i kość Cień i kość to mój powrót do świata z Szóstki wron i…