Tramwaj nr 4 przystanek popkultura

Szepcz mi jeszcze, „Madame”

2 stycznia, 20161 kwietnia, 2018 AdrianAntoni Libera, bonito, Madame, recenzja, Secrus29 komentarzy

Skarbem jest wszystko, co ma duszę. Skarbem z wartością dodaną – to, co wśród swoich rówieśników duszę ma jedyne bądź jedno z niewielu. Dlatego zapamiętuję na długo, gdy jakaś realizacja sztuki słowa, dźwięku czy obrazu – jakkolwiek stworzona – raczy się przede mną otworzyć i pochwalić pięknym wnętrzem. W tym szczególnym miejscu muszę wyznać, że powieści z artystyczną duszą: poetycką, malarską, dramatyczną – to skarby. Kilka takich już poznałem, opiekuję się nimi, schowawszy je w bogato zdobionym (bo skarby lubią przepych!) kuferku pamięci. Madame jest moim najnowszym skarbem. W 1998…

Różne

2016

31 grudnia, 201513 stycznia, 2016 Janek20164 komentarze

Przeczytane 2015

Stylista, czyli rynek wydawniczy w Rosji to bagno

30 grudnia, 20159 stycznia, 2016 Janekkryminał, Marinina, WAB, wydawnictwo W.A.B.12 komentarzy

Seria autorstwa Aleksandry Marininy o Anastazji Kamieńskiej, rosyjskiej milicjantce, należy do tych cykli których sposób wydawania doprowadza mnie do szału. Autentycznego. W.A.B. wydaje to nie po kolei, czasem raz w roku, czasem ze dwa razy, a potem robi sobie przerwę na dłużej. Jeszcze jakby to słabe było, ale to chyba najpopularniejsza seria kryminalna w Rosji, w dodatku zasłużenie.

Przeczytane 2015

Walet pikowy, czyli zaskakujące skojarzenie

29 grudnia, 20158 stycznia, 2016 JanekAkunin, Fandorin, kryminał, Rosja, Świat Książki0 comment

Anisij Tulipanow to ma w życiu przerąbane. W pracy układa mu nie idzie zupełnie, wywiadowca z niego kiepski, a bycie chłopcem na posyłki to niewdzięczna robota.

Różne

Najlepszego!

23 grudnia, 20156 stycznia, 2016 JanekNowy Rok, życzenia18 komentarzy

Szanowni mili zaglądający, właśnie znikamy z Internetu, mam szlaban w najbliższym czasie na bloga.

Adrian (Secrus) Książka

„Biały kruk” – Dorośli chłopcy, dziecinni mężczyźni…

22 grudnia, 201511 grudnia, 2016 AdrianAndrzej Stasiuk, biały kruk, bonito, recenzja, Secrus1 Comment

Na początku widzimy biel, którą plamią trzy czarne sylwetki. Ich cienie kładą się na śnieżnej planszy. Trochę dalej ciemne paski – może pnie drzew albo postrzępiona bariera ograniczająca teren. Czerwień stanowi tło napisu: Biały kruk. Rozbiegane asocjacje każą nam myśleć o rzadkiej literaturze bądź nietypowej dla środowiska personie. Biel i czerń znów w ścisłej komitywie – kruczy mrok i mleczna jasność. Słodko-gorzki nastrój, słodko-gorzka książka. A jednak ze Stasiukiem nie da się ani na słodko, ani na gorzko, bardziej pośrodku tych banałów, a czasem poza nimi i wszystkim innym. Rok…

Przeczytane 2015

Piękny styl, czyli nie wiem, o co chodzi, ale i tak jest zajebiście

18 grudnia, 20152 stycznia, 2016 Janekjęzyk, Pinker, Smak Słowa10 komentarzy

No dobra, trochę przesadziłem, że zupełnie nie wiem, o co chodzi, ale jest w tym trochę prawdy. Ta książka mocno mnie zaskoczyła, bo, po pierwsze, od dwusetnej strony, za zgodą autora, jest po angielsku. Po drugie, bo nie zdawałem sobie sprawy, że o języku można pisać tak analitycznie, a jednocześnie tak ciekawie.